Winterseizoen 2019/2020:

Nadat ik vanaf mei nogal wat problemen had met mijn schaatsen en ik niet optimaal had kunnen trainen begon het winterseizoen met bijbehorende wedstrijden voor mij iets te vroeg. Omdat ik natuurlijk toch mijn nieuwe kuren wilde rijden koos ik ervoor om ook mee te doen met de wedstrijden in Duitsland waar mijn zusje aan meedeed. Mijn allereerste juniorenwedstrijd werd één groot leerproces. Ik was voor aanvang van mijn korte kür echt extreem zenuwachtig. Ik viel mijn dubbel axel en bij de overige elementen voelde ik mezelf wiebelen. Ik reed tot mijn verbazing toch nog mijn technische score voor het NK. De volgende dag volgde mijn lange kür. Ik viel mijn beide axels en ook mijn 3S viel ik. Er kwam geen eind aan deze kür en was dan ook blij toen de muziek stopte en het erop zat. Ik moest duidelijk nog heel wat doen aan mijn conditie. Mijn tweede wedstrijd een paar weken later was wederom in Duitsland. Hier zat het ook niet mee. Mijn zusje reed sochtends al in één van de eerste categoriën en ik was zelf pas rond 18 uur savonds aan de beurt. Een hele dag wachten dus op een erg koude ijsbaan. Niet ideaal dus. Ik was echter gebrand op het behalen van een technische score van 30 punten om me daarmee te kwalificeren voor het NK. Ik startte wederom met een val en merkte vanaf het begin dat het weer vechten was voor elk element. Deze kür liep nog niet lekker. Ik maakte er het beste van en kwam met een niet al te beste kür net een puntje tekort voor mijn NK limiet. 

Helaas ging het met mijn materiaal nog steeds niet beter. Mijn tijdelijke schaatsen van een ander merk gingen steeds meer pijn doen tot op het punt dat ik na een kwartier trainen echt verging van de pijn en echt niet meer verder kon. Inmiddels zaten we een paar dagen voor de tweede selectiewedstrijd. De eerste had ik al niet meegedaan omdat deze te vroeg kwam en nu moest ik dus echt meedoen als ik mijn punten wilde halen. We besloten om nieuwe schaatsen aan te schaffen en het daarmee te moeten gaan doen. 

Op nieuwe schaatsen (ik had er 2 trainingen op ingereden) een wedstrijd rijden is eigenlijk nooit een goed idee maar ik had weinig keus. De korte kur ging redelijk ontspannen. Hier had ik immers mijn punten al voor in the pocket. Voor de lange kür was ik wederom erg nerveus. Mijn eerste axel ging weer niet goed en ik besloot daarom mijn tweede gewoon enkel te springen en mijn kür met verstand uit te rijden. Mijn punten waren binnen en als bonus reed ik voor het eerst een totaalscore van boven de 100 punten. Mijn eerste doel was bereikt: me kwalificeren voor het ONK.

In de periode die volgde nam ik de beslissing dat deze lange kür niet bij me paste. Uiteindelijk besloten we alsnog over te stappen op nieuwe muziek en een nieuwe kür. Gelukkig kon Sandy, mijn choreograaf, me snel helpen en was er binnen no-time een prachtige kür gecreërd. 

Eind januari had ik nog 1 wedstrijd voor het NK om mijn lange kür een keer te kunnen rijden. Ik viel wederom 3x maar toch voelde het heel anders. Ook aan de punten van de jury was te merken dat dit programma me duidelijk beter lag. 

Eind februari was het NK tijdens de Challenge Cup in Den Haag. Ik kon niet bij de loting aanwezig zijn en kreeg die avond te horen dat iemand anders voor mij het fijne startnummer 2 had getrokken. Omdat ik wist dat ik in mijn eerste juniorenjaar zeker niet voor een podiumplek zou rijden begon ik heel ontspannen aan deze wedstrijd. Ik was al trots dat ik hier, met deze aanloop, stond. Ik had er meer dan zin in en besloot vol overgave mijn tango de Jalousie (korte kür) te rijden. Het voelde fantastisch en ik reed dan ook een personal best. Heerlijk om juist op een NK deze prestatie neer te zetten. Nadat iedereen had gereden stond ik tot mijn verbazing gewoon 3e. 

De volgende dag reed ik mijn lange kür. Ik maakte in het begin een foutje dat me achteraf duur kwam te staan. Desalniettemin reed ik een goede kür. Toen ik op een grote ISU wedstrijd als deze mijn punten hoorde kon ik dan ook niet anders dan zeer tevreden zijn. Toen ik daarna zag dat ik 4e was geworden voelde dat als een overwinning. Nadat ik zag dat het verschil met het zilver slechts 0,99 punten was en met het brons dus nog kleiner vond ik dat uiteraard jammer omdat een medaille natuurlijk een mooie beloning was geweest. Met een personal best van 111.65 punten had ik mijn vorige pb met maar liefst meer dan 10 punten verbeterd. Een mooie prestatie!

In de eerste week van maart kwam Marina Serova bij ons op bezoek op de ijsbaan in Breda. Zij is coach in Coventry en een vriendin van mijn coach Jolanda. Tijdens deze week heb ik veel les van haar gehad en getraind op mijn triples. Zo bleef ik op de laatste dag mijn triple lutz staan. Weliswaar nog niet rond maar het begin was er. 

De laatste dag dat Marina er was reden we ook de Ann Beukers Trophy in mijn hometown Den Bosch. Hier reed ik nog mooi een personal best op mijn korte kür waardoor ik ook mijn laatste doel voor het seizoen (boven de 40 punten rijden) had behaald. Met een redelijke lange kür behaalde ik een totaalscore van 106.24 en een mooie 1e plaats om mijn eerste Junioren seizoen mee af te sluiten. 

Op naar mijn volgende doelen dacht ik. Lekker doortrainen en dan eind mei naar Finland voor een intensief trainingskamp van 3 weken. Helaas dacht Covid-19 daar anders over en gooide Corona alle plannen overhoop. Meer dan zoveel mogelijk off-ice training doen en fit blijven zit er voorlopig niet in helaas. To be continued ………..

Winterseason 2019/2020:

Because of all the trouble with my skates the competition season began way too early for me. Ofcourse I did need to skate my new programms so I choose to enter some competitions in Germany.

My first dutch selection competition in Eindhoven I managed to get my scores to qualify for Nationals. My first time also scoring over 100 points.

Not happy though with my free programm. It just did not work. So we decided to change music. Back to the jiddish violin. Papa can you hear me it is.

During Nationals in february I skated a very fierce short programm. Also skated a good free programm with some small mistakes. 4th place overall in my first Junior year. An achievement to be proud of.

The first week of march Marina Serova came to our rink in Breda to train with us. We worked on my jumping techniqe and at the end of the week I managed to land my 3 lutz. Not yet fully rotated but slowly getting there.

At the Ann Beukers I reached my final goal of the season: over 40 points for my SP. With a totalscore of 106.24 I ended up in 1st place. A nice way to end my first Junior year.

Let’s set some new goals I thought. But first of to Finland for an intensive trainingcamp in June. NOPE Covid-19 thought otherwise so all I can do is stay fit doing off-ice training at home. To be continued ……